روند مذاکرات مذکور، فراز و نشیب های آن و مهمتر از همه آسیب شناسی در مواضع، رویکردها و اقدامات دو طرف موضوعی است که در جای خود باید مورد مداقه قرار گیرد.
مدتی قبل، طرف ایرانی در حالی کشور عراق را به عنوان محل مذاکرات ایران و 5+1 پیشنهاد داد که مشخص نیست با چه تحلیلی کشوری که هنوز از استانداردهای لازم امنیتی برای چنین اقداماتی برخوردار نیست باید به عنوان محل انجام مذاکرات پیشنهاد شود؟ البته در پی چانه زنی و چالش هایی یک دور از گفتگوها در بغداد صورت پذیرد.
اخیرا نیز در خبرها آمده بود وزیر امور خارجه کشورمان در سفر چند روز گذشته خود به مصر بر اساس هماهنگی با دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، پیشنهاد برگزاری گفتگوهای آتی جمهوری اسلامی ایران با 1+5 در قاهره را ارائه می دهد در حالیکه به فاصله کوتاهی، بر اساس خبر خبرگزاری رسمی مصر(الشرق الاوسط) و به نقل از یک مقام ارشد دولت این کشور اعلام می شود که مصر هنوز درباره میزبانی نشست بعدی مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 تصمیمی نگرفته است!
این مطلب دگربار و به روشنی موید آنست که در دیپلماسی نباید به جایگاه کشور چوب حراج بزنیم و پیشهادهای کارشناسی نشده و غیر هماهنگ با طرف مذاکره خود را اعلام نماییم. براین اساس توجه به چند نکته ضروری است:
1. مطلب نخست آنست که موضوع جدی و مهم مذاکرات هسته ای به عنوان یک موضوع مهم و ملی را نباید از دالان پروسه های شکلی و نمایشی عبور دهیم.
2. دیگر آنکه داشتن سیاست تبلیغی و تدوین بسته خبری در حاشیه این گفتگوها ضروری است، اما باید توجه داشت که هدف از این گفتگوها نیل به تفاهم است نه صرفا تبلیغات. نگارنده در دیدار چندی پیش خود با آقای وزیر خارجه متذکر شدم که بیان سخنگوی وزارت امور خارجه مبنی بر پخش مستقیم مذاکرات از طریق رسانه ها کلامی غیر دیپلماتیک و نسنجیده است، ضمن آنکه پذیرش شکست مذاکرات قبل از برگزاری را القا می کند.
3. نکته دیگر آنست که در ارائه هر پیشنهادی ابتدا باید از کانال های دیپلماتیک موافقت قبلی طرف های دیگر مذاکره را اخذ نمود و پس از آن بصورت علنی و در سطح رسانه ها مطرح شود.
4. و کلام آخر آنکه با توجه به شرایط عراق و مصر و حتی ترکیه در پی مواضع مداخله جویانه اش در مسائل منطقه به ویژه سوریه، اساسا برگزاری نشست های کشورمان با 1+5 در خارج از کشورهای مذاکره کننده منفعت خاصی برای ما ندارد ولذا بهترین محل برگزاری این گفتگوها، پایتخت کشورهای مذاکره کننده بصورت تناوبی می باشد. مثلا برای دور بعدی نشست و در رایزنی با خانم اشتون، پاریس، تهران و یا پکن پیشنهاد شود.
